Głównym celem projektu jest ochrona i zachowanie zabytkowych zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej oraz rozwój bibliotecznych zasobów cyfrowych dla utrwalenia dorobku kulturowego polskiego piśmiennictwa.
Zbiory biblioteczne to wyjątkowo cenny element dziedzictwa kulturowego, którego ochrona jest powinnością każdego pokolenia. Jest ona zespołem różnorodnych i złożonych działań, zmierzających do zapewnienia zbiorom bezpieczeństwa i dobrego stanu zachowania, a także odpowiednich warunków udostępniania. Ochrona zbiorów należy do podstawowych zadań bibliotek (art. 4.1.1. Ustawy o bibliotekach z 27.06.1997).
Początki digitalizacji w Polsce sięgają końca lat 90. W przypadku bibliotek krakowskich systematyczny proces digitalizacji rozpoczął się dopiero w 1999 r. Ponieważ może on być realizowany także przy wykorzystaniu usług zewnętrznych, konieczne jest wymienienie Biblioteki Jagiellońskiej jako tej, która pierwsza w kraju — już w roku 1995, przy udziale firmy komercyjnej — zeskanowała i zapisała na płytach CD dzieło Mikołaja Kopernika De Revolutionibus. Dwa lata później został opracowany projekt memoriału O potrzebie ratowania dziedzictwa kultury polskiej w zbiorach bibliotecznych i archiwalnych XIX i XX wieku. Nad podstawowymi tezami memoriału, a zwłaszcza problematyką kwaśnego papieru, dyskutowano publicznie podczas II Kongresu Technologii Chemicznej we Wrocławiu we wrześniu 1997 r., gdzie wysunięto postulat stworzenia strategicznego programu rządowego w tym zakresie. Mimo że o systematycznej digitalizacji zbiorów w Bibliotece Jagiellońskiej mówić można dopiero od 2003 r. — od chwili zakupu przez bibliotekę odpowiednich urządzeń — jej udziału w początkach digitalizacji zbiorów w Polsce pominąć nie można.
Projekt „Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa" jest zatem bezpośrednim efektem podejmowanych inicjatyw w zakresie czynnej ochrony unikatowych zbiorów bibliotecznych przed nieodwracalną degradacją i bezpowrotną utratą.
Zapraszamy do Jagiellońskiej Biblioteki Cyfrowej
