Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego i Biblioteka Jagiellońska zapraszają na spotkanie poświęcone książce Senri Sonoyamy „Poetyka i pragmatyka pieśni waka w dworskiej komunikacji literackiej okresu Heian (794-1185)”.

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego i Biblioteka Jagiellońska zapraszają na spotkanie poświęcone książce Senri Sonoyamy „Poetyka i pragmatyka pieśni waka w dworskiej komunikacji literackiej okresu Heian (794-1185)”.

W rozmowie towarzyszącej promocji wezmą udział:

• prof. dr hab. Romuald Huszcza
• dr Katarzyna Sonnenberg-Musiał
• oraz Autorka

Jeszcze do niedawna w Japonii uważano, że fundamentem badań nad japońską literaturą klasyczną są studia nad waka, czyli nad pieśnią japońską, zwłaszcza nad formą krótkiej pieśni tanka, komponowanej w Japonii od co najmniej półtora tysiąca lat. Jej rozwój przypada na czas rozkwitu kultury arystokratycznej epoki Heian i na początek nowej epoki samurajskiej Kamakura, a mówiąc ściślej – na wieki X–XIII. Książka dr Senri Sonoyamy poświęcona jest właśnie waka, czyli japońskiej poezji dworskiej w okresie jej rozkwitu i utrwalania w postaci zbiorów cesarskich. Centralnym obiektem analiz i interpretacji jest Kokin wakashū (Zbiór dawnych i współczesnych pieśni japońskich, 905 r.), czyli pierwsza antologia Chokusenshū, która stała się wzorcem dla wszystkich dwudziestu następnych antologii cesarskich (od 905 r. do 1439 r.). Przedstawione w tej książce opracowanie pieśni japońskich jest dziełem nowatorskim, pierwszym w Polsce rezultatem badań, w których nie tylko wykorzystano najnowsze źródła japońskie, lecz także harmonijnie powiązano japońskie twierdzenia i hipotezy literaturoznawcze i językoznawcze z koncepcjami europejskimi.
Prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz

W monografii odnajdujemy wielostronny obraz komunikacji literackiej dworu Heian będącej charakterystyczną dziedziną aktywności artystycznej i kulturalnej elity dworskiej, w której poezja waka zdobywa coraz wyższą rangę – nie tylko jako narzędzie tej szczególnej komunikacji, ale przede wszystkim jako aktywnie praktykowana sztuka słowa, kształtująca wrażliwość estetyczną jednostki. Poezja ta powstawała wprawdzie w środowisku zdominowanym intelektualnie i artystycznie przez duchowe oraz literackie dziedzictwo Chin, ale jej emancypacja językowa i artystyczna, zdolność do kreowania czysto japońskiej sfery ekspresji artystycznej, odwoływania się do rodzimych źródeł piękna i wartości filozoficznych zostały przez autorkę monografii niezwykle umiejętnie zaprezentowane w książce.
Prof. dr hab. Lidia Kasarełło